Vrije dag /zere voeten

Vandaag nemen we een vrije dag.
We kunnen ons echter niet veroorloven om geen kilometers af te leggen op onze vrije dag. Daarom doen we een stukje met de trein
Het was een prachtige trein reis. Een beetje spijbel gevoel had ik wel Alex niet.

En wat heel belangrijk was, de voetjes konden een beetje tot rust komen.
Want voor mijn voeten was het geen gemakkelijke week. De eerste dag ging goed, al had ik wel het idee dat het eigenlijk net iets te ver was voor de eerste dag. De tweede dag was au! blaren en ik had het gevoel dat mijn schoenen te klein waren. Ik heb nieuwe schoenen en die heb ik op de sportschool ingelopen op de loopband omdat ik geen tijd had voor echte wandelingen.
Ik had er ook mijn oude steunzolen nog in zitten dus dacht dat de blaren voor een deel daardoor kwamen. De bovenlaag was een beetje versleten, afgebladderd. Ik dacht die haal ik eraf maar dat had als resultaat dat ik er heel moeilijk in schoof.
Getopt dus!!
We kwamen vandaag aan in een grote stad met een Decathlon daar zouden we langs gaan voor dunne sokken en iets voor probleem zolen.
Dus ik haal mijn steunzolen uit mijn wandelschoenen en zie dat daaronder nog een paar binnenzolen zitten.
Geen wonder dat ik ruimte te kort kwam.
Dus geen dunne sokken nodig.
Wel operatie steunzolen met behulp van extra zolen uitgevoerd.
Ik ben echt als een halve zool vertrokken geloof ik.

Ik hoop dat de blaren snel genezen zodat ik snel wat makkelijker en sneller kan lopen
Word vervolgd


De treinreis was een belevenis. We kwamen ruim op tijd op het station. Het ticket office bleef gesloten tot minder dan 10 minuten voordat de trein zou vertrekken. Er waren meer dan 10 wachtenden. Toevallig was ik als eerste aan de beurt. In mijn beste Spaans:dos tickets a Gijon. De beambte reageerde met: no hay, no tickets. En terwijl er zowel in het Spaans als Engels stond dat er tickets verkocht worden. Hij legde uit dat tickets in de trein verkocht worden. Wij allemaal naar het juiste perron, want in Llane komt van beide kanten tegelijk de trein. De spoorbaan heeft 1 spoor en hier komt men elkaar tegen. Onze trein kwam als eerste, wij naar binnen en een plekje gezocht. Na 10 minuten kwam de tegenligger binnen. De man vanachter het ticket office had opeens een rode pet en rode vlag. Hij liep op het perron, meer deed hij niet.
De tegenligger vertrok na enkele minuten. Onze trein vertrok zo'n 10 minuten later. De treinreis was prachtig. Eerst veel langs de kust en daarna gingen we naast een rivier de bergen in. Soms wijde vergezichten, soms een nauwe kloof , of een tunnel. De trein is een echt boemeltje, de hele tijd schuddend en schommelend, vaak maar zo'n 50-60 km snel. Het gaf ons de kans om alles goed te bekijken. De conducteur was druk met mensen hun kaartje te verkopen.
Bij la Berron moesten we overstappen op de trein naar Gijon.
Ook nu werd elk stationnetje gestopt. We daalden de hele tijd. Dit stukje duurde een half uur. Over de Camino is Llanes- Gijon 96 km. We hebben ruim 3 uur in een rijdende trein gezeten.