Tot aan Pedrouzo

Het is volgens het boekje nog 22,4 naar Santiago
De paaltjes geven 20 km aan (alle bronzen bordjes zijn eraf gesloopt het is er soms met viltstift opgeschreven )

De dames zijn inderdaad om 5.30 al aan het rommelen, ze doen zo zachtjes mogelijk. Ik word er wel wakker van maar doezel nog een beetje verder. Voor dat de wekker afloopt om 7 uur zijn we al wakker. Dus uit bed en voor 8 uur liepen we buiten. Het schemmert nog. Er hangt een flinke nevel.
We gaan ontbijten in het plaatsje en om 8.30 vertrekken we.

In het boekje staat een route van 18,2 km vermeld. Ons plan is als het kan verder te lopen, dat scheelt voor morgen.
De route begint heel mooi. Wel lopen we in een optocht het plaatsje uit. Je kunt merken dat nu alle routes bij elkaar zijn gekomen. Wat een drukte.
We lopen stevig door, maar worden veel ingehaald. En het normale bon camino word vaak overgeslagen. Ook wel te begrijpen, want je kunt bezig blijven. Tegelijkertijd is het jammer, het geeft de massale sfeer aan.
We lopen over prachtige paden, het ziet er sprookjesachtig uit met de nevel erbij.
Als alles zo massaal is, is de wc gang ook een probleem.
Het is moeilijker een beschut plaatje hiervoor te vinden.
Dus ben je aangewezen op horecagelegenheden.
Eerst kwamen we bij een mooi plaatsje bij de muur van wijsheid, iemand had allerlei spreuken opgeschreven en er was ook een plaats waar je kon zitten. Koffie, thee, water en fruit was er te koop. Een stempel kon je krijgen maar er was geen wc, die was 600 meter verderop in een echte horica gelegenheid.
We hebben heerlijk koffie gedronken en ondertussen zat er een man in een boek hardop voor te lezen. Ik dacht eerst dat het de bijbel was of een ander religieus boek. Maar het was een ander boek Walden.
Alex had nog een heel gesprek met hem over dat boek.
Maar 600 meter naar een wc is best ver wanneer je nodig moet.

Komen we eindelijk aan bij die bar is er 1 wc die is verstopt is, ontstopt wordt en vervolgens eerst schoongemaakt en we mogen er pas dan in zodra de vloer droog is. En dan zijn er ook nog 3 mannen en 5 vrouwen voor mij. Dat wordt knijpen en ik houd mijn hart vast of de vloer voor de wc niet nat wordt. Ik kijk blijkbaar angstig genoeg en 1 van de heren laat mij voorgaan. Ik maak hier dankbaar gebruik van en ben hem ook heel dankbaar.

We lopen weer opgelucht verder en genieten van de omgeving en de verscheidenheid aan mensen.
Als we later de lunch hebben genomen. Denk ik, ik ga voor de zekerheid naar de wc, dan kan ik er weer even tegen. De ene wc was bezet de andere, eigenlijk het invalide toilet was vrij. Maar daar had ik lieslaarzen voor nodig, wat een smeerboel. Dus dan maar even wachten op het andere toilet,hopend dat die schoner is. Helaas ik snap niet wat die man zolang op die wc heeft gedaan op een zo vieze, overlopende wc. Dus ik denk: ik hoef gelukkig niet echt en zondig dan maar weer de bosjes in.
Gelukkig bij de volgende pauze was er een redelijk toilet.

We zijn inmiddels in het plaatje Perdrouzo aangekomen en vonden dat we vergenoeg gelopen hebben.
We hebben een pension genomen en laten de was doen

Spannend morgen bereiken we als alles goed gaat ...Santiago.