Weer op pad

Rond 10 uur uit Elizondo vertrokken. Eerst een beetje klimmend het plaatsje uit, een weg oversteken en dan begint het echte klimmen.
Na 45 min. Heb ik 200 m geklommen. Ik voel me goed en energie vol, maar di gaat voor mijn doen wel erg hard. Warm gekregen doe ik mijn overhemd uit en ga verder in korte broek en polo. Regelmatig drinkend wandel ik al klimmend in de volle zon. Af en toe een boom inwendig juichend begroeten, dankbaar voor de schaduw. Na een pos moet ik even rusten en wat eten. De appel is heerlijk, ik drink nog wat en het water is bijna op. Op de kaart is te zien dat er een picnic plek is met water. Al na 400 m is die daar. Nou ja ik had beter nog even doorgelopen. Nu weer pauze, vochttekorten aanvullen en met 2 volle flessen op pad. Volgens de kaart duurt het ongeveer 10 km voor er weer water getapt kan worden. Omhoog naar 810 m en dat is meestal klimmen en dalen voordat ik daar ben. Na veel zweten en klimmen eindelijk boven. Ik was toe aan een pauze, heb de helft van mijn pan 8 cereales en mijn chorizo genuttigd. Verkwikt, verzadigd en ook wat uitgerust weer verder. Langzaam dalend ga ik verder. Denkend waarom is de andere richting minder steil, maar goed makkelijk dalen heeft ook wat. Mijn water is weer op en pas 2 uur.later heb ik een punt met water. Mijn gidsje zegt dat het water voor veiligheid behandeld moet worden, stomme Engelsman , het is duidelijk een bron. Ik heb dat moment een fles leeggedronken, waarom bestaan er geen witte wijn bronnen? En ben doorgelopen. Na een uurtje, het was net over 20 uur kwam ik bij een picnic plaats. Daar de rest van het brood en de chorizo genuttigd met water erbij. Het blijft nu eenmaal een sobere pelgrimstocht, lekkere chorizo trouwens. Moe als ik was besloot ik dat dit een prima kampeerplaats voor mij is. Kraanwater uit de eerdere bron en redelijk vlak gras. Tent opgezet, Kitty gebeld en net na 22 uur de oogjes toe.